Mərkəzdə "qoç döyüşü"

Bu gün baş tutacaq “Qarabağ” – “Qəbələ” görüşündə komandaların liderlərinin sərgilədikləri futboldan çox şey asılı olacaq. Özü də hər iki tərəfdə bu cür isimlər kifayət qədərdi. Ancaq yaxşıların arasından da ən yaxşıları seçmək mümkündü.

İlk olaraq, meydan sahiblərinin sıralarına boylanaq. Ağdam təmsilçisi Reynaldo Silva, Muarem Muarem, Dani Kintana kimi simalara güvənə bilsə də, daha çox “dirijor”un sərgilədiyi futbol həlledici rol oynayacaq. Söhbət Riçard Almeydadan gedir.

Braziliyalı yarımmüdafiəçinin bir çox özəllikləri var. Almeydanın fərdi driblinq bacarığı, uzaqdan gözlənilməz zərbələri daim rəqiblərinə başağrısı yaratsa da, onun əsas kozırı ötürmə vermək bacarığıdı. Bu gün Riçard səviyyədə meydanı görmə bacarığına malik olan futbolçu yoxdu. “20 nömrə”nin bu qabiliyyəti bəzi hallarda komanda yoldaşlarını da pis vəziyyətə salır. Çünki yarımmüdafiəçinin ötürməsini əvvəlcədən oxumaq hər futbolçuya nəsib olmur. Bu baxımdan Reynaldo Silva fərqlənsə də, hazırkı forması, yumşaq desək, ürəkaçan deyil.

Bütün hallarda, Riçard “Qarabağ”ın ən təhlükəli silahıdı. Qonaqlar ona qarşı hansısa məlhəm tapa bilsələr, “süvarilər”in qolsuz-qanadasız qalacağını söyləmək mümkündü.

“Qəbələ”nin yay transferlərinin əksəriyyəti göz oxşayan oldu. İstər Baqali Dabo olsun, istər Teo Uiks, istərsə də Nika Kvekveskiri – bu futbolçular “qırmızı-qaralar”a yeni nəfəs gətirdilər. Yalnız Petar Franyiç “qırmızı-qara” komandanın “üz qarası” hesab oluna bilər. Ancaq adlarını çəkdiyimiz futbolçular nə qədər uğurlu transferlər olsa da, Filip Ozobiç ayrı aləmdi! Elə cari mövsümdə “qırmızı-qara” formada 25 dəfə meydana çıxması onun Roman Qriqorçukun ansamblı üçün nə dərəcədə əhəmiyyətli fiqur olmasından xəbər verir.

Ozobiç komandası üçün həm daxili, həm də beynəlxalq yarışlarda olduqca önəmli fiqur hesab olunur. Nəzərə alsaq ki, o, “Qəbələ”yə yayda transfer olunub və komanda cari mövsümdə cəmi 26 rəsmi oyun keçirib, Filipin “Qəbələ”nin “1-ci skripkası” olmasına heç bir şübhə qalmaz. Yarımmüdafiəçinin bəstəboy olması ona əlavə üstünlük qazandırır. Cüssəli müdafiəçiləri driblinqi hesabına “ofsayd”a salmağı bacaran xorvatiyalı fiziki göstəricilərinə uyğun olmayan qüvvətli zərbələrlə də seçilir. Ötürmə verməyi də ən yüksək səviyyədə bacaran Filipin daha bir özəlliyi zədəyə meylli olmamasıdı. Təkbətək mübarizələrdən çəkinməyən sarışını komandasının döyünən ürəyi adlandırmaq olar.

Beləliklə, komandaların “qoç”ları bəlli oldu. Hər ikisi böyük potensiala malikdi və hər ikisi liderlik xüsusiyyətlərini dəfələrlə ortaya qoymağı bacarıb. Ancaq “iki qoçun başı bir qazanda qaynamaz”. Əcəba, bugünkü “qazan”da hansının başı artıq olacaq?

CEYHUN ƏLİYEV