Əsas milli: Nikola Yurçeviç – 1 milyon avro
U-21: Milan Obradoviç – 400 min avro
U-15 və U-16: Miloş Velebit – 350 min avro
Bu siyahı milli komandalarımıza bu il baş məşqçi təyin olunan əcnəbilərin siyahısı və onların illik maaş siyahısıdı. AFFA 3 çalışdırıcıya 1,75 milyon avro, yəni təqribən 3,5 milyon manat maaş verir. Bu isə assosiasiyanın ümumi büdcəsinin 12 faizi deməkdi. Bunun üzərinə onların mənzillə təmin olunması, qidalanması, müxtəlif nəqliyyat və s. xərclərini də gəlsək, rəqəmlər xeyli böyüyür.
Aşağı yaş qruplarında baş məşqçilər indiyədək 3-5 min manat aralığında aylıq maaş alıb. Yaşar Vahabzadə, Təbriz Həsənov, Rəşad Sadıqov və başqalarının orta aylıq əmək haqqı 4 min manatdan hesablanıb. Obradoviç bundan 20 qat artığını ələ keçirir. Məntiqlə Vahabzadənin vaxtında komanda minimum 1 xal qazanırdısa, deməli, Milan bunun 20 qat artığına nail olmalıdı. Onun rəhbərlik etdiyi komanda isə dünən Lixtenşteynə tarixindəki ilk qələbəni yaşatmaqla bacarığını göstərdi.
Yurçeviçin yetirmələrinin də hələ xala həsrət qaldığını nəzərə alsaq, AFFA-nın əcnəbi sevgisinin səbəblərini bilmək istərdik. Onsuz da ölkə futbolunun kadr potensialını, durumunu bilə-bilə AFFA-nın büdcəsini dağıtmaq vətənə xəyanətdi. Sıradan topqovanlarla böyük futbol oynamaq mümkün deyil. Ondansa uşaq futboluna, akademiyalara əcnəbilər gətirilsəydi, bünövrəni sağlam qoymaq üçün nələrsə edilsəydi, daha məntiqli olardı.
Amma iş ondadı ki, AFFA-ya milli komandanın nəticələri, uğurlu çıxışı yox, öz qazanclarının miqdarı önəmlidi. Yuxarıda adını çəkdiyimiz məşqçilərə sərf olunan pulun 10 faizi qədər, yəni 175 min avro kimlərinsə cibinə gedib. Məşqçilərlə anlaşmanın reallaşması üçün danışıqları aparan menecerlər bu qədər komisiyon haqqı alıb.
Və həmin adam da başqası deyil. AFFA-da bu işlər monopoliyadadı. Baş katib Elxan Məmmədovun şəxsi dəllalı, “Sumqayıt”ın prezidenti Riad Rəfiyevdən başqa kimsə bu bazara girə bilməz. O isə 2-3 ay ərzində qazandığı bu pulu hamisi ilə bölüşmək məcburiyyətindədi.
Hər hansı qanun pozuntusu yoxdu. Bütün dünyada menecer haqqı ödənilir. Fərq ondadı ki, Azərbaycanda bunu yalnız bir nəfər edə bilər və Rəfiyevin sahibi olduğu “3R” şirkəti də bunun üçün yaradılıb. Büdcədən gedən böyük pullar bu yolla təmizlənir, kimlərisə varlandırır. Milli komandanın nəticələri, şərəf və ya rüsvayçılıq – onların vecinə də deyil, təki cibləri dolsun. Uğursuzluq özü də bu insanların xeyrinədi, kimsə qovulacaq, yerinə başqasını tapacaqlar və yenə faizlərini qazanacaqlar.
Bu insanların həyat prinsipi budur. İldə bir-iki dəfə belə bazarlıq edir, həyatlarını qururlar, Azərbaycan futbolu isə uçuruma yuvarlanmaqdadı. Ölkə rəhbərliyi, azarkeşlər aldadılır, min cür bəhanə ilə zaman ötüşdürürlər. Ayılsaydılar pis olmazdı…
FƏRİD
P.S.: Hələ əcnəbilərin siyahısına Bernard Lipperti də salmalıyıq. 10 ildi AFFA-da heç bir iş görmədən vəzifə tutan texniki direktor aylıq 30 min avro maaşla çoxdan milyonçu olub.
P.P.S.: Hesablayın, cənablar, hesablayın…