Valideyn imtahanı: “Ata, bunların niyə corabı “Adidas”, ayaqqabısı “Nike”dır?”

“Ata, bunların niyə corabı “Adidas”, ayaqqabısı “Nike”dır?” Bir anlıq beynim “error” verdi, üzümə təbəssüm gəldi, cavab tapmadım, birtəhər ötüşdürdüm.

Bəri başdan bu yazını jurnalist reportajı yox, valideyn təəssüratı kimi qəbul etməyinizi rica edirəm. Çünki basketbol üzrə Azərbaycan çempionatının “Sabah” – “Sərhədçi” matçına sayt üçün reportaj hazırlamağa yox, övladlarımla asudə vaxt keçirmək üçün yollanmışdım. Amma onlar iradları ilə məni düşündürdülər və prinsipiallıqları ilə təəccübləndirdilər. Bu səbəbdən idmanın gənclərin həyatında roluna bir daha əmin olub oxuduğunuz cümlələri kompüterin yaddaşına köçürmək qərarına gəldim.

Hər nə qədər 25 illik jurnalist karyeram olsa da, etiraf edim ki, daha çox futbolda püxtələşmişəm. Doğrudu, özümü idman junalisti sayıram və populyar növlərin hamısından xəbərdaram. Sinəmə döyüb idman mütəxəssisi olduğumu iddia etmirəm, lakin sıravi jurnalistin bilməli olduğu şeylərdən xəbərdaram.

Bununla belə, basketbol heç vaxt xüsusi diqqətimi çəkməyib. Bəlkə də bizdə ənənələri olmadığından, geniş tamaşaçı auditoriyası qazanmadığından biganə qalmışam. Yalnız hansısa təsadüfdən rəğbətimi qazanan Novitskinin “Dallas”da oynadığı vaxtlar sırf bu basketbolçuya görə MBA-nı az-çox izləmişəm.

Azərbaycan Basketbol Federasiyasındakı məlum dəyişikliklərdən sonra ölkəmizdə bu idman növünə diqqət artıb. Yeni komandaların yaradılması, əla təşkilatçılıqla keçirilən çempionat insanların marağını artırıb. Yolunuz “Sərhədçi”yə düşsə, bu oyunun ölkəmidə yaxşı azarkeş kütləsinin olduğunu da görəcəksiz.

Və hər şeyin başında təbliğat gəlir. Çempionatın ekranlara gətirilməsi, oyunların dərhal “Youtube”a yerləşdirilməsi, mətbuatda işıqlandırılması faydasını verir. Sən demə, yalnız şahmat, güləş ölkəsi deylik, təşkilatçılığı, təqdimatı yaxşı olanda hətta basketbol da sevimli idman növünə çevrilə bilir.

Nümunəni yenə öz ailəmdən gətirəcəm. Sırf peşəm üzündən evdə televizorlardan biri mənə xidmət edir, stadiona getmədikdə ekrana gətirilən bütün oyunlara baxıram. Evdəkilər buna öyrəşib, “işimdi” deyib hamını razı salmışam. Amma sən demə, uşaqlar mən olmayanda basketbol matçlarına baxırmış. Özümüz uşaqlıqdan həvəskar səviyyədə futbol oynamağa çalışmışıq, amma nəsildə basketbola ciddi maraq göstərən kimsə olmayıb. Amma uşaqlar hansısa maraqdan bu oyunun azarkeşi olub. Hərdən voleybola da baxırlar, amma basketbol vazkeçilməzləridi.

Məktəbdə sinif yoldaşlarıyla söhbətdə eşidiblər ki, oyunlar yaşadığımız ərazidə yerləşən “Sərhədçi”də keçirilir. İndi hər həftə məndən təqvim tələb edir, uyğun olduğum vaxt onları basketbola aparmağımı istəyirlər. Biri 10, digəri 12 yaşındadı, amma məndən fərqli olaraq basketbol çempionatında oynayan bütün komandaların aparıcı oyunçularını tanıyırlar.

Televizorda baxmaqları öz yerində, efirə gedən bütün matçları izləyirlər, iki dəfə isə məni “Sərhədçi”yə yollanmağa razı salıblar. İlk dəfə “Neftçi”nin “Olimpik Şəki” ilə matçında olmuşuq, mən bakılıları favorit görsəm də, onlar şəkililərə azarkeşlik edib, yekunda komandalarının qələbəsinə sevinib mənə bir həftə acıq veriblər. Dünən də eynisi oldu, sonda onları məyus görmək istəmədiyimdən, daha güclü saydığım “Sabah”a azarkeşlik etmələrini istədim. Onlar isə israrla “Sərhədçi”nin qalib gələcəyini dedilər və sonda dedikləri oldu. Sevinclərini görməyə dəyərdi…

Matçın gedişində müxtəlif oyunçuları göstərərək “bu, üçlükləri yaxşı atır” deyəndə hətta məni utandırdılar da. Çünki həmin oyunçunu məndən yaxşı tanıdıqlarını həmin basketbolçu bir neçə dəfə göstərdi.

“Ata, bunların niyə corabı “Adidas”, ayaqqabısı “Nike”dır?” – bütün geyimlərini “Nike”dan seçməyə çalışan böyük qızımın sualına həmin anda cavab verə bilmədim. Hətta mənim nəzərimdən qaçan nüansı tutmuşdu. Təbii ki, hələ klublarımız o səviyyədə deyil ki, geyim ekipirovkalarına bu qədər diqqətlə yanaşsınlar, hansısa firmayla müqavilə bağlayıb yalnız onların məhsullarına üstünlük versinlər. İdman ayaqqabılarının azad seçim olmasını da unutmayaq. Zamanla bunlar da olacaq, lakin uşaqlara əsl səbəbi deməyə ehtiyat etdim ki, sevdikləri idman növünə maraqları azalmasın. Amma uşaq düşüncəsinə uyğun cavabı da özləri verdi: “Yəqin eyni dəstdən tapa bilməyiblər”.

Geyimlə bağlı qeydi təsadüfən yazmadım. Uşaqlar xüsusilə diqqətlidi, hər elementdə peşəkarlıq axtarırlar, hər şeyin ideal olmasını istəyirlər, zamanla məşqçilərin taktikalarında, oyunçuların davranışlarında səhv tutsalar, təəccüblənmərəm. Bu səbəbdən Basketbol Federasiyası, klub rəhbərləri daha peşəkar davransa, imkanları çatdığı qədər bütün nüanslara diqqət yetirsələr, yaxşı olar. Çünki idman həm də gənclərin fiziki və mənəvi inkişafında böyük əhəmiyyət kəsb edir. Digər idman növləri kimi basketbol da gənclərin sağlam həyat tərzini seçməsində mühüm rol oynamalıdı. Hər şey ən yaxşı şəkildə təqdim olunmalıdı ki, gənclər başqa məşğuliyyət axtarmasınlar, istər iştirakçı, istərsə də azarkeş kimi zallara tələssinlər.

Oyun bitdi, azarkeşlərin pul ödəmədən oyunları izləməsinə şərait yaradılan “Sərhədçi”dən ayrılmağa hazırlaşırıq. Adətən gündə turun iki oyunun ardıcıl keçirildiyini məndən yaxşı bilən kiçik qızım evə getməyə tələsmir: “Ata, soruş, bəlkə bu gün də ikinci oyun olacaq?..”

VÜSAL MAHMUDOV

Yazı Azərbaycan Respublikasının Medianın İnkişafı Agentliyinin maliyyə dəstəyi ilə hazırlanıb.

Sahə: Uşaq və gənclərin fiziki və mənəvi inkişafında idmanın rolu