Ölkə futbolu
"İmarət"dəki son oyunun 22-ci ildönümü: "Qarabağ"ı yaşadan oğlanlar olub"
Vaxtı ilə ev matçlarını doğma “İmarət”də o…
Vaxtı ilə ev matçlarını doğma “İmarət”də oynayan və sözügedən arenada rəqiblərinə çətin anlar yaşadan “Qarabağ” düz 22 ildi ki, Ağdamdan didərgin düşüb. Səbəb isə erməni qəsbkarlarının Azərbaycan torpaqlarına hücumu etməsi və dilbər güşələrimizi işğal etməsidi. Hələlik işğal altında olan torpaqlara – Qarabağa gedə bilməyənlər “Qarabağ”ın matçlarına getməklə özündə təsəlli tapır. Ağdam təmsilçisinin adının “Qarabağ” olması da ermənilər üçün ən böyük zərbədi. Bu, tarixi torpaqlarımızı özlərinin zənn edən mənfurlara ən sarsıdıcı sillədən də betərdi.
“Qarabağ” son ölkə çempionu olmaqla yanaşı, həm də avrokuboklarda Azərbaycanı layiqincə, bacardığı qədər təmsil edir. Zaman ötdükcə bu komandaya inanların sayı da çoxalır. Düzdü, çoxları düşünə bilər ki, müstəqillik, müasir dövrdə uğur qazanmağa nə var ki? Məsələ burasındadı ki, “Qarabağ” 1993-cü ildə müharibənin qızğın vaxtında, top-tüfəngin altında da uğur qazana bilib. Həmin illərdə rəqiblərini “İmarət”in qazonuna ayaq basmağa çətinliklə razı salmaq bahasına olsa belə…
Xurşudbanu Natavanın, İbrahimxəlil xanın məzarı qaldığı “İmarət”də “Qarabağ” son matçını indi tarixin yaddaşına köçmüş “Turan”a (Red- İndi ki, “Turan-T” onun xələfi deyil) qarşı oynayıb. “Turan”ın yenidən öz əzmətini geri qayıdacağına inam yox dərəcəsində olsa da, “İmarət”ə qayıdacaq günlərə ümid böyükdü. Bu gün “Qarabağ”ın “İmarət”də sonuncu matçına çıxdığı tarixin üzərində nə az, nə çox – düz 22 il keçir. Elə “İmarət”də son qol da sözügedən qarşılaşmaya təsadüf etmişdi. Matçda vurulan yeganə qolun müəllifi isə Yaşar Hüseynov olmuşdu. Həmin qarşılaşma və komandanın o dövrlərdəki vəziyyəti ilə bağlı Yaşar bəy xatirələrini bizlə bölüşdü.
– Bu gün “Qarabağ”ın Ağdamda ”İmarət” stadionunda meydana çıxdığı son matçdan artıq 22 il keçir. Həmin qarşılaşmanı necə xatırlayırsız?
– Həmin oyun heç vaxt yadımdan çıxmaz. Qarşılaşmadakı yeganə qolu da mən vurmuşdum. O vaxtkı futbolçularla da indi tez-tez görüşürük. Oyundan 2 ay sonra Ağdam işğal oldu.
– Həmin oyun heç vaxt yadımdan çıxmaz. Qarşılaşmadakı yeganə qolu da mən vurmuşdum. O vaxtkı futbolçularla da indi tez-tez görüşürük. Oyundan 2 ay sonra Ağdam işğal oldu.
– Həmin vaxt düşünürdünüzmü ki, bu, komandanın Ağdamda son oyununudu?
– Xeyr, bunu heç vaxt bilə bilməzdik. Düzdü, o vaxt döyüşlər gedirdi. Hərbiçilər də gəlib, oyunlarmıza baxırdı. Son qarşılaşmamıza da çoxlu azarkeş gəlmişdi. Ağlımıza da gəlməzdi ki, Ağdam işğal olunar. O vaxt bizim rayona ermənilər çox atırdılar. Ona görə də Mingəçevirdə qalırdıq. Elə məşqlərimiz də orda olurdu. Ağdama ancaq oyunlara gəlirdik.
– Xeyr, bunu heç vaxt bilə bilməzdik. Düzdü, o vaxt döyüşlər gedirdi. Hərbiçilər də gəlib, oyunlarmıza baxırdı. Son qarşılaşmamıza da çoxlu azarkeş gəlmişdi. Ağlımıza da gəlməzdi ki, Ağdam işğal olunar. O vaxt bizim rayona ermənilər çox atırdılar. Ona görə də Mingəçevirdə qalırdıq. Elə məşqlərimiz də orda olurdu. Ağdama ancaq oyunlara gəlirdik.
– Necə düşünürsünüz, bir də nə vaxt “İmarət”də oyunlara baxmaq qismət olacaq?
– Nə deyim vallah. Biz də elə onu fikirləşirik. Mənim 52 yaşım var. Gözləyək, görək, bu, nə vaxt baş verəcək. Biz də istəyərdik ki, Ağdama qayıdaq. Orda bizim torpağımız, evimiz var. İnsan yaşlandıqca vətən insanı özünə çəkir. Mən hərdən Quzanlıya gedirəm. Adam heç geri qayıtmaq istəmir. Düzdü, bura da öyrəşmişik. Amma sabah torpaqlarımız qayıtsa, burada qalan deyilik. Elə hazırda o vaxt komanda yoldaşlarım olan Səttar Əliyev və Elşad Əhmədovla hazırda bir yerdəyik. İyunun 2-də “Qarabağ” və “Neftçi” veteranlarının görüşü var. Biz də həftədə 1-2 dəfə məşq edib, o oyuna hazırlaşırıq. Getdikcə, yaşa doluruq. Adam gərək hərəkət edə. Belə matçları tez-tez təşkil etmək lazımdı. Veteranlar yaddan çıxmasın, camaat yavaş-yavaş tanısın. Heç azarkeşlərin çoxu məni tanımır. Halbuki, mən 40 ildi futboldayam. Bəzi şeylər var ki, adam demək istəmir. Sadəcə, söhbət açıldığına görə deyirəm. Komanda necə yaradılıb, kimlər saxlayıb. Bunları gənc nəsil bilməlidi. İnanın, işğaldan sonra 3-4 nəfər qalmışdıq. Camaat elə bilir “Qarabağ” komandası necə var elə də olub. Amma belə deyil. Komandanı yaşadan oğlanlar olub. Heç bunu dilə gətirən yoxdu. Amma biz bunu yaşamışıq. Nə bilim təki komanda olsun biz də bilək ki, var. Komandanın yaşamağı böyük şeydi.
– Nə deyim vallah. Biz də elə onu fikirləşirik. Mənim 52 yaşım var. Gözləyək, görək, bu, nə vaxt baş verəcək. Biz də istəyərdik ki, Ağdama qayıdaq. Orda bizim torpağımız, evimiz var. İnsan yaşlandıqca vətən insanı özünə çəkir. Mən hərdən Quzanlıya gedirəm. Adam heç geri qayıtmaq istəmir. Düzdü, bura da öyrəşmişik. Amma sabah torpaqlarımız qayıtsa, burada qalan deyilik. Elə hazırda o vaxt komanda yoldaşlarım olan Səttar Əliyev və Elşad Əhmədovla hazırda bir yerdəyik. İyunun 2-də “Qarabağ” və “Neftçi” veteranlarının görüşü var. Biz də həftədə 1-2 dəfə məşq edib, o oyuna hazırlaşırıq. Getdikcə, yaşa doluruq. Adam gərək hərəkət edə. Belə matçları tez-tez təşkil etmək lazımdı. Veteranlar yaddan çıxmasın, camaat yavaş-yavaş tanısın. Heç azarkeşlərin çoxu məni tanımır. Halbuki, mən 40 ildi futboldayam. Bəzi şeylər var ki, adam demək istəmir. Sadəcə, söhbət açıldığına görə deyirəm. Komanda necə yaradılıb, kimlər saxlayıb. Bunları gənc nəsil bilməlidi. İnanın, işğaldan sonra 3-4 nəfər qalmışdıq. Camaat elə bilir “Qarabağ” komandası necə var elə də olub. Amma belə deyil. Komandanı yaşadan oğlanlar olub. Heç bunu dilə gətirən yoxdu. Amma biz bunu yaşamışıq. Nə bilim təki komanda olsun biz də bilək ki, var. Komandanın yaşamağı böyük şeydi.
– İşğaldan sonra ilk illərdə “Qarabağ” əsasən kimlərin hesabına dağılmadı, ayaq üstə qala bildi?
– O vaxt əsas bizə millət vəkili Aqil Abbas, Habil Qurbanov, Nazim Abdullayev, Ağdam rayon icra başçısı Həsən Sarıyev dəstək oldu. Birtəhər komanda yaşadı. Ən azından çempionatda oynayırdıq. Bu vəziyyətimizə baxmayaraq, biz hələ yer də tuta bilirdik. Elə vaxtlarımız olub ki, dəstəkləməyə azarkeşimiz olmayıb, amma meydana çıxmışıq. Komandanın dağılmaması üçün Əli-Bayramlıda (indiki Şirvan), Mingəçevirdə yaşadığımız günlər olub. Hətta yataqxanada belə qalmışıq. Məşqə gəlib-getməyə yol pulumuz da olmayıb. Yəni pis günlərimiz çox olub. Sonradan 1998-ci ildə “Əmrahbank” komandanı götürdü. 1-2 il komandaya başqaları köməklik göstərəndən sonra yenidən vəziyyət pisləşdi. Bundan sonra sağolsun “Azərsun” şirkəti sponsorluq etməyə başladı. Artıq 14 ildi ki, onlar komandaya himayədarlıq edirlər. “Azərsun” olmasaydı, heç bilmirəm, komandanın aqibəti necə olacaqdı. Son olaraq onu da əlavə edim ki, bəzən “Qarabağ”ın oyunarını televizya vasitəsi ilə vermirlər. Quzanlıdan çox adam zəng edib, hesabı soruşur.
– O vaxt əsas bizə millət vəkili Aqil Abbas, Habil Qurbanov, Nazim Abdullayev, Ağdam rayon icra başçısı Həsən Sarıyev dəstək oldu. Birtəhər komanda yaşadı. Ən azından çempionatda oynayırdıq. Bu vəziyyətimizə baxmayaraq, biz hələ yer də tuta bilirdik. Elə vaxtlarımız olub ki, dəstəkləməyə azarkeşimiz olmayıb, amma meydana çıxmışıq. Komandanın dağılmaması üçün Əli-Bayramlıda (indiki Şirvan), Mingəçevirdə yaşadığımız günlər olub. Hətta yataqxanada belə qalmışıq. Məşqə gəlib-getməyə yol pulumuz da olmayıb. Yəni pis günlərimiz çox olub. Sonradan 1998-ci ildə “Əmrahbank” komandanı götürdü. 1-2 il komandaya başqaları köməklik göstərəndən sonra yenidən vəziyyət pisləşdi. Bundan sonra sağolsun “Azərsun” şirkəti sponsorluq etməyə başladı. Artıq 14 ildi ki, onlar komandaya himayədarlıq edirlər. “Azərsun” olmasaydı, heç bilmirəm, komandanın aqibəti necə olacaqdı. Son olaraq onu da əlavə edim ki, bəzən “Qarabağ”ın oyunarını televizya vasitəsi ilə vermirlər. Quzanlıdan çox adam zəng edib, hesabı soruşur.
ELMAR ABDULLA-ZADƏ
- Ölkə futbolu2024-05-15 09:42
Klublarımızın rəqibləri bəlli olur: yalnız “Neftçi” səpələnmişlərdə olacaq
- Ölkə futbolu2024-05-15 15:38
AFFA 6 kluba lisenziya verdi
- I Liqa2024-05-15 16:12
Məmmədov: “Premyer Liqaya vəsiqə qazanmasaq, bizim üçün faciə sayılacaq”
- Müsahibə2024-05-15 08:00
Xvalko qərarını verməyib: “Həmin anda nəsə deməyin xeyri olmayacaqdı”