Millidə nəsil dəyişməsi: sabah daha güclü ola bilərik

Dünya çempionatının seçmə qrup mərhələsi oyunlarına qalan zaman kəsiyi saatbasaat azalır. Budəfəki tsikl Azərbaycan futbolu üçün xüsusi önəm kəsb edəcək. Millimizin döyünən ürəyi Rəşad Sadıqov üçün bu tsikl sonuncu olacaq. 

Rahid Əmirquliyev, Maksim Medvedev, Kamran Ağayev, Rauf Əliyev, Ruslan Abışov, Əfran İsmayılov, Elvin Məmmədov, Arif Daşdəmirov kimi futbolçular da 4 il sonra butslarını mismardan asmaq barədə düşünməyə başlayacaq. Bu yazıda indiki nəslin futbolçularının ölkə adına nə verməsinə deyil, yeni gələnlərə nəzər salacağıq.

Ramil Şeydayevin haqq yoluna gəlməsi hər birimizi sevindirdi. Necə baş verməsi o qədər də maraqlı deyil. Fakt budu ki, yığmamız 20 yaşlı forvardın timsalında əsl qoleadorla gücləndi. Emin Mahmudovun da yaxın zamanlarda üçrəngli bayrağımıza sığınacağı gözlənilir. Şeydayevin mərmidaşıyıcıya ehtiyacı olacaq ki, Emin bu səpkidən millimiz üçün ən uğurlu seçim olacaq.

Ramilin hazırda 20, Mahmudovun isə 24 yaşı var. Dörd il sonra hər ikisi karyeralarının zirvə nöqtəsində olacaq. Deməli, uzun illər ən çox əziyyət çəkdiymiz hücum xətti problemi hansısa dağıstanlıların hesabına yox, azərbaycanlı balalarının bacarığı ilə həllini tapacaq. Özü də daha keyfiyyətli şəkildə. Şeydayevin “Trabzonspor”a, yarımmüdafiəçinin isə Portuqaliya “Boavişta”sına transfer edilməsi hər iki oyunçunun milli düşərgəsinə yaxşı formada gələcəyindən xəbər verir.

Budaq Nəsirovun Lissabon “Sportinq”inə keçidi də millimizin perspektivi baxımında olduqca mühüm hadisədi.  Nəsirov bu klubda möhkəmlənə bilsə (hələ daha elitar komandaya keçidini demirik), 4 il sonra necə bir əjdaha yarımmüdafiəçimizin yetişəcəyini təsəvvür etmək çətin deyil.

Murad Mahmudov, Fərid Nəbiyev kimi U-17 uzvlərimiz də səylə çalışsalar, gələcəkdə legioner həyatı yaşamaq şansı qazanacaqlar. Bu da öz növbəsində yığmamızın 4 il sonrakı konturları baxımından olduqca önəmli faktordu. “İnter”in sıralarında ötən mövsüm adından söz etdirməyi bacaran Sərtan Taşkın da xəyalların yığmasının potensial üzvüdü. Qapıçı problemini isə Rəşad Əzizliylə həll etmək olar. Əlbəttə, qarşısına sanballı qolkiper olmaq məqsədi qoysa…

Göründüyü kimi, yeni nəslin nümayəndələri daha ümidvericidi. Bu uşaqlara yaradılan şərait də indiki veteranlarımızla müqayisə oluna bilməz. Ancaq reallıq budu ki, nəhayət, AFFA daşı ətəyindən töküb, milli perspektivinə düzgün yanaşmağa başladı. Əcnəbilərə pasport paylamaqla yox, müxtəlif səbəblərə görə yığmamızda oynamayan azərbaycanlıları cəlb etməklə. Şeydayevlə Mahmudov misalı bunun bariz nümunəsidi. Aydın məsələdi ki, bu uşaqları razı salmaq bir günün işi olmayıb. Ancaq fakt budu ki, zəhmət hədər getməyib və indi millimizə ümidlər xeyli artıb.

Ancaq olanlarla qətiyyən kifayətlənmək olmaz. Axtarışlar davam etdirilməlidi. Eyni zamanda ölkəmizdə çıxış edən potensiallı gənclərin legioner həyatı yaşaması üçün əməli addımlar atılmalıdı. Belədə, millimizin baş məşqçisi də “onsuz da seçimim yoxdu” deməyəcək. Belədə, heç bir futbolçu yığmaya dəvət alacağına arxayın olmayacaq. Belədə, rəqabət yaranacaq ki, nəticədə udan Azərbaycan futbolu olacaq.

CEYHUN ƏLİYEV