Biznesin kölgəsində qalan ehtiras

Qonsalo İquain – son günlər ən çox onun barəsində danışırlar. Zarafat deyil, 90 milyon avro qarşılığında "Yuventus"a transfer olunub. Lakin Argentina millisinin üzvünün bu keçidi heç də birmənalı qarşılanmır. Xüsusən də, 28 yaşlı hücumçunun bu cür astronomik məbləğə dəymədiyini düşünənlər yetərincədi.

"Napoli"nin prezidenti Aurelio De Laurentis İquaini xəyanətkar və nankor hesab edir. Haqlıdırmı? Qətiyyən! Qonsalo daha yaxşı məbləğə daha yaxşı kluba keçib. Həm də, Laurentisin bir qədər aktyorluq etdiyini düşünürəm. Nəticədə, "Yuventus" onun başqanı olduğu kluba argentinalının sərbəst qalması üçün 90 milyon ödəyib.

 Xatırlayıram, Edison Kavaninin PSJ-yə transfer ərəfəsində də oxşar vəziyyət yaranmışdı. Cənab Aurelio uruqvaylı hücumçunu 100 milyon qarşılığında da satmayacağını söyləyirdi. Lakin sonrdan 64 milyona əl sıxışdı və baş tutan transferə belə bir şərh verdi: "Bilirdim ki, gec tez bu cür axmaq rəqəmi ödəyəcək klub tapılacaq". Sözümün canı odu ki, De Laurentis indi de "Yuventus"a əfəl gözü ilə baxır. Sadəcə, populist çıxışlar edib, hisslərini biruzə vermir. Çünki PSJ-dən fərqli olaraq, Turin təmsilçisi "Napoli"nin İtaliyadakı rəqibidi. Elə "Yuve" də sırf İquainin futbol bacarığına görə deyil, çempionluq yolunda əsas rəqiblərindən birini zəiflətmək, imicini kiçiltmək üçün bu cür böyük məbləği gözdən çıxardı.

"Roma"nın əfsanəsi Françesko Totti isə bu transferi "fəlakət" adlandırır. Onun fikrincə, futbol çox dəyişib, indi daha çox pula önəm verirlər: "Oyunçular daha çox qazanmaq üçün tez-tez bir klubdan digərinə keçirlər. İndi futbol daha çox biznesdi, nəinki ehtiras. İnsanlar stadiona şən vaxt keçirməyə və hər zaman eyni komanda ilə olan oyunçunu görmək üçün gəlirlər. Ümid edirlər ki, onları satmayacaq futbolçunu görəcəklər".

Totti böyük futbolçudu, lakin onun bu cür yanaşması ilə razı deyiləm. Futbol hər zaman biznes olub. Nəticə etibari ilə, oyunçular ailələrini dolandırmaq üçün top qovurlar. Ona görə də, "satqınlıq", "xəyanət", "sadiqlik", "nankorluq" və s. – bunlar futbol üçün ağır kəlmələrdi.

Nəzərə almaq lazımdı ki, kütlə yalnız uğur qazandığın müddətdə qəhrəmanının arxasındadı. Bir misal çəkim. Yəqin ki, Bülənt Korkmazı xatırlayırsız. 2000-ci illərdə "Qalatasaray" azarkeşinin göz bəbəyi idi. UEFA kubokunun finalında sarğı ilə oynamış, komanda üçün böyük fədakarlıqlar etmiş, uğurlar qazamışdı. "Böyük kapitan" ləqəbi vermişdilər ona. Axırda nə oldu? "Qalatasaray"ın baş məşqçisi postunda bir neçə uğursuz oyun və dünən onu qəhrəman sayanlar bu gün özünü, ailə üzvlərini ağır söyüşlərlə təhqir edib, yola saldılar. Tək Bülənt Korkmaz deyil, bu cür hallarla üzləşən minlərlə futbolçu olub, bundan sonra da olacaq.

Nə demək istəyirəm? Futbolçu həyatı çox qısadı. Kayeranı bitirəndən sonra işsiz də qala bilərsən, necə ki, qalıblar da. Götürək elə bizim oyunçuları. Vaxtında ilinə 200-300 min qazananlar vardı, bu gün çörəkpulu tapmırlar. Və heç kim demir ki, ala bunu qoy cibinə, vaxtında yaxşı futbolçu olmusan. Heç çağırıb işlə təmin edən də yoxdu.

Oyunçu yalnız özünü düşünməlidi. Bu mənada, məsələn, "Araz Abdullayev niyə aşağı maaşa xaricə getmədi", "filan oyunçu niyə Azərbaycanda qazandığı 5 manatdan imtina edib xaricə yollanmadı" kimi fikirlər söyləmək, məncə, düz deyil. Adam öz potensialına bələddi və bilir ki, məsələn, Polşanın "Legiya" klubuna yollansa, 2 il sonra "Barselona"ya keçməyəcək, bu işin bir tərəfi. Digər tərəfdən, xaricdə özünü göstərib-göstərməmək nisyə söhbətdi. Ən doğrusu, harda daha çox pul verirlərsə, orda oynamaqdı. Zəmanə bunu tələb edir…

FƏRİD