“Qarabağ” cığal rəqibə oyunadək uduzmuşdu

Təəssüf. Mərhələ keçmək üçün münasib rəqib, real şans idi. Çempionlar Liqasının pley-offuna yüksəlmək, Avropa Liqasının qrupuna vəsiqəni təmin etmək, büdcəni kifayət qədər zənginləşdirmək üçün əla fürsət idi.

“Mölde” bu mərhələdə “Qarabağ”ın qarşısına çıxmış rəqiblər arasında bəlkə də ən zəifi idi. Sadəcə, daha cəsarətli, daha dəqiq oynamaq, meydandakı aşkar üstünlüyü hesabda əks etdirmək gərəkirdi. Nə yazıq ki, bunu Mahir Emreli ilə etmək mümkün deyil. Böyümək istəməyən ərköyün cocuq ona inanılmaz dəstək verən baş məşqçi Qurban Qurbanovu çıxılmaz vəziyyətdə qoydu, komandanın əziyyətini yerə vurdu.

Bəlkə də Mahir yeganə günahkar deyil. Ələ düşən xeyli şansı dəyərləndirməyən başqa oyunçuların da adını çəkə bilərik. Amma söhbət qol vurmaqdan gedirsə, istər-istəməz hücumçu hədəfə gəlir. Və Mahir nəinki epizodları boşa verdi, hücumda həəkətlilik yarada bilmədi, hətta rəqib müdafiəsində oynayırmış kimi görünürdü.

“Mölde” çox güclü rəqib deyildi. Fiziki cəhətdən möhkəm, intizamlı komanda idilər, lakin səviyyə baxımından çempionumuzdan aşkar geri qalırdılar. Bu səbəbdən cığal Norveç təmsilçisini peşman etmək lazım idi, mümkün idi.

“Qarabağ” özü də zəifləyib. Heyət qocalıb, Donald Gerye, Abdulla Zubir, Filip Ozobiçdə geriləmə hiss olunur. Düzdü, yeni transferlər yaxşıdı, amma ansambl olaraq ağdamlılar əvvəlki deyil. Rəşad Sadıqov, Miçel Madeyra və Riçard Almeydanın yoxluğunda komandanın oyun fəlsəfəsi də dəyişməkdədi. Təəssüf ki, bu dəyişiklik müsbətə doğru deyil.

Xayme Romeronun yersiz zədələnməsi onsuz da hücumda problemləri olan “Qarabağ”ın işini daha da çətinləşdirmişdi. Mahirdən asılılıq üzündən rotasiyalara da imkan yoxdu – onun oyunu alınmadısa, təmsilçimiz 10 nəfərlə oynamağa məcbur olur. Büdcəni yükləmək istəməmək, risk etməmək kimi ehtiyatlı davranışlar başadüşüləndi, lakin hətta Azərbaycan çempionatı üçün də “Qarabağ”ın səviyyəli mərkəz hücumçusuna ehtiyacı var. “Keşlə” ilə oyun bunu sübut etmişdi.

İndi Qurbanova ağıl öyrətmək asandı. Amma o, komandanın problemlərini daha yaxşı bilir. İllərdi uğurları sıralayan, bərbad çempionatdan çıxıb Avropada meydan sulayan “Qarabağ”ın başında o dayanır. Yəqin məşqçi də hücumçuya ehtiyac duyulduğunu hiss edir. Transfer edilməyibsə, deməli, səbəblər var.

Gözəl şansın əldən çıxmasına heyfslənirik. Bununla belə, “Qarabağ”a arxa çevirmək olmaz – komandanın ardıcıl 7-ci il qruplara qalması üçün daha bir şansı qalır. İndi Avropa Liqasının pley-offunda qismətimizə düşəcək rəqibi devirmək lazımdı və ağdamlılar bunu dəfələrlə bacarıb. Premyer Liqamızın vəziyyətini nəzərə alsaq, hətta bura yüksəlmək də boyundan yuxarı tullanmaq deməkdi. Gəl ki, ölkə futbolu adına ağdamlılar buna məcburdu.

“Qarabağ” şansı penalti seriyasında əldən verdi. Lotereyada uduzmaq ikiqat məyusedicidi. Təmsilçimiz işin bura kimi gəlməsinə imkan verməməliydi, oyunun taleyi əsas vaxtda həll olunmalıydı. Olmadı. Bəlkə də “Qarabağ” cığal “Mölde”ni Bakıya gətirə bilməyəndə, neytral meydana yollananda uduzmuş, psixoloji cəhətdən hesabda geri düşmüşdü. Bədavi Hüseynovun dəqiq olmayan penalti zərbəsi sadəcə, bir aylıq əsəb yükünün, gərginliyin partlaması oldu.

FƏRİD