Şuşa bəyannaməsindən sonra: “Limit imtiyazı”ndan vacib layihələr – “Qarabağ” nümunəsində…

Şuşa bəyannaməsi əvvəldən bəlli olan istiqaməti bir qədər də dəqiqləşdirdi. Dostumuz, yanaşı addımlayacağımız Türkiyə ilə əməkdaşlıq yeni mərhələyə qədəm qoydu.

Rəsmi sənəddə də əks olunduğu kimi, qardaş ölkəylə münasibətlər yalnız hərbi-strateji, iqtisadi-siyasi birgəliklə yekunlaşmayacaq. İdman sahəsi razılaşmanın bir hissəsidi, üfüqdə görünən perspektivlərə işıq tutmaq, real addımlar atmaq gərəkəcək.

AFFA rəhbərliyi ötən günlərdə türkiyəli həmkarlarıyla bir sıra görüşlər keçirib. Təəssüf ki, seçilən istiqamət məqsədyönlü deyil, mövcud şərtləri nəzərə alsaq, nəticəsiz qalacağı, fiaskoya uğrayacağı indidən aşkar görünür. İcraçı vitse-prezident Elxan Məmmədovun ağlına güvənsək, sonumuz bəllidi. Zatən bu adamın seçdiyi strategiya üzündən futbolumuz uçurumun dibindədi. Ona görə də Türkiyə ilə əməkdaşlığı iti beyin sahibləri, əsl strateqlər yürütməlidi. Məmmədovun həvəskar düşüncə səviyyəsi parlaq nəticələr əldə etməyə imkan verməz.

Elxan bəy mətbuata açıqlamasında Türkiyədən olan həmkarlarıyla bir sıra məsələləri müzakirə etdiyini demişdi. Lakin ən diqqətçəkən məqam legioner limiti ilə bağlı idi. Belə ki, azərbaycanlı futbolçuların qardaş ölkədə legioner sayılmaması, limitə düşməməsi müzakirələrin əsas motivi olmuşdu. Bu barədə TFF rəhbəri Nihat Özdəmir düşüncələrini açıqlamışdı.

Son günlər yenidən bu məsələ gündəmə gətirilir. Halbuki 10 il öncə tətbiq olunan bu təcrübə ciddi fayda verməmişdi. O zaman Türkiyənin aşağı dəstə komandalarına gedənlərimiz olsa da, Superliqada eyni effekti ala bilməmişdik. Bunun əsas səbəbi futbolçularımızın yüksək tələblərə cavab verməməsi idi.

İndi vəziyyət daha faciəvidi. Nəinki səviyyə baxımından bir az da geriləmişik, hətta kifayət qədər futbolçu da yoxdu. Sayı cəmi 8 olan öz klublarımızın azərbaycanlı oyunçu tapmaqda çətinlik çəkdiyi, milli komanda səviyyəsində 30-35 nəfərin tapılmadığı bir zamanda kiminsə Türkiyə Superliqasında oynayacağını gözləmək ağılsızlıqdı. Hətta olsa da, say 1-2 nəfəri keçməz.

Uğursuz təcrübəni təkrarlamaqdansa, geniş düşünmək, fərqli layihələr işləmək lazımdı. Türkiyəli məşqçilərin iştirakıyla məktəblər açmaq, uşaq futboluna diqqət yetirmək, qardaş ölkə klublarıyla təmasları sıxlaşdırmaq birnəfəsə saya biləcəyimiz təkliflərdi. Lakin əsas iş qardaş ölkənin iş adamlarını futbol klublarına cəlb etmək olardı. Elxan Məmmədovun monopoliyasında olan klubların təşkil etdiyi Bakı çempionatından qurtulmaq üçün Gəncə, Tovuz, İmişli, Lənkəran, Mingəçevir kimi şəhərlərdə köklü klublarımızı dirçəltmək, türkiyəli iş adamlarına şərait yaratmaq vacibdi.

Bu təcrübənin faydalı olacağına qətiyyən şübhə etməyin. Göz önündə “Qarabağ” nümunəsi var. Türkiyəli iş adamları, idarəçilər Ağdam klubu üçün elə şərait, struktur yaratdı ki, son 10 ildə inanılmaz nəticələr qaçılmaz oldu. Ölkə daxili bir yana, avrokuboklarda uğurlu çıxışın səbəbi məhz səriştəli idarəçilik, düzgün yönətimdi. Onlar Məmmədovdan tapşırıq almadan, öz düşüncələri ilə məşqçi, oyunçu seçimlərini edib zəhmətlərinin mükafatını çempionluqlarla, qitə yarışında ardıcıl qruplara qalmaqla aldılar.

Əsas layihə, əməkdaşlıq üçün fürsət budur. Futbol idarəçiliyi, klubların inkişafı qaydasına düşdükcə yeni nəsil də üzə çıxacaq. O zaman oyunçuları qardaş ölkə təmsilçilərində yerləşdirmək üçün limitin ləğvi kimi 4-cü, 5-ci dərəcəli addımlar atıla bilər. Öncə məhsulu hazırlamaq, sonra bazara çıxarıb, piştaxtaya düzmək lazımdı – zay məhsulu ən yaxşı marketdə belə sata bilməzsən. İmtiyazlı yox, tələbolunan olmaq gərəkdi.

Şuşada tarixi sənəd imzalanıb, idmanda, o cümlədən futbolda tətbiqinə başlamaq zamanıdı. Birgə əməkdaşlıq bu sahədə də bizə yalnız uğur gətirəcək. Yetər ki, top ağıllı ifaçılarda olsun, səfir qoltuğunda gəzən marketoloqlarda yox…

FƏRİD